Friday, June 26, 2009

No Hopes.

Sendiri.
Aku sendiri di hening malam.
Alunan suara sang kerik menemani aku,
Menghayati alunan gemersiknya pancutan air,
Sangat tenang ku rasakan,
Tapi x seindah jika kita bersama merasakannya,
Hati aku ingin kamu,
Tapi...mungkin hanya aku.

Berbisik aku pada si bintang,
Antara sayang dan sejarah,
Yang mana satu akan ku pilih ?
Yang mana satu harus aku lupakan ?
Yang mana satu harus aku tinggalkan ?
Semua itu,tanpa jawapan.
Kerna kaw hanya mendiam diri.

Aku termenung lagi,
Fikiran aku benar benar kosong,
Menerawang...jauhhh...
Air mata aku menitis,
Hatiku bertanya pada air mata...
Kenapa kaw akhirnya jatuh ?
Sudah lemahkah kaw ?
Dan semua itu, tanpa jawapan.

Keringkah hatiku ini ?
Jika benar...
Mungkin aku x akan menagih lagi cinta kaw.
Merayu aku pada kaw,
Mengharapkan peluang itu masih ada.
Tapi kaw diam tanpa kata apa,
Cinta kah kaw pada aku ?
Benarkah kaw masih manunggu aku ?
Ataw kaw ingin melihat aku derita ?
Fahamkah kaw perasaan aku ?
Dan jawap kaw, kaw x tahu.
Adakah itu tandanya kaw fahami aku ?
Kini,aku mengerti...
Kesalahan itu kaw letak sepenuhnya kepada aku.

Benci.
Aku tahu kaw benci aku,
Jangan pernah kaw bilang kaw masih cinta aku,
Sakit,pedih...aku tahu.
Semuanya disebabkan aku kaw jadi begini,
Aku memang insan yang kejam,
Aku memang tak layak meminta cintamu,
Dan sedayanya akan aku terima,

Aku sudah tidak meletakkan harapan,
Aku mendoakan agar...
Kaw bisa mencipta bahagia,
Aku yakin...
Ada wanita yang selayaknya berdiri disamping kaw,
Dan dia bukan aku.

No comments:

Post a Comment